این نوع پارچه از طریق موهای حیوانات متنوعی به دست می‌آید. در افکار عومی مردم کلمه پشم را با گوسفند مرتبط می‌دانند، اما گونه‌های متنوعی از پشم وجود دارد که از طریق حیواناتی به غیر از گوسفند قابل تولید است. پشم به خاطر دوام پذیری و ویژگی‌های عایق گرمایی که دارد، مشهور است. با توجه به نوع مویی که تولیدکنندگان برای ساخت پشم به کار می‌برند، این پارچه ممکن است از مزایای اثرات عایق طبیعی که حیوانات از طریق آن در سراسر زمستان خود را گرم نگه می دارند، استفاده کند. پشم به دلیل ویژگی‌های منحصر به فردش محبوب است.

پنبه تقریبا شامل گیاه سلولز است، اما نزدیک به ۹۷ درصد از پشم را پروتئین و مابقی را چربی تشکیل داده است که باعث می شود تا برای مصارف و کاربردهایی که پنبه مناسب نیست، مورد استفاده قرار گیرد. پشم در مقایسه با پنبه و دیگر مواد منسوج طبیعی یا مبتنی بر گیاه، در برابر شعله مقاومت بیشتری دارد. این ماده شعله را پخش نمی کند و در عوض شعله را به صورت خودکار و خودجوش خاموش می نماید. بنابراین این نوع از منسوج در کاربردهایی که به پایین بودن اشتعال پذیری نیاز است، بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد.